معمولا برای راحتی شناسایی فازهای یک سیستم قدرت، آنها را با رنگهای مختلفی مشخص میکنند. این کار مزایای زیادی دارد. به عنوان مثال هنگام تقسیم بار بین فازها اگر رنگ فازها متمایز نباشد، شناسایی فازها را برای تقسیم بار دشوار خواهد ساخت. از طرفی پیدا کردن طریقهی صحیح اتصال فازها به یک موتور القایی را بدون نیاز به آزمایش امکان پذیر میسازد.
معتبرترین استانداردی که برای این کار وجود دارد استاندارد IEC 60446 است. ولی متاسفانه این استاندارد چندان جدی گرفته نمیشود و عملا سیستم رنگهای مختلفی ممکن است در کارهای غیر حرفهای استفاده شوند. (بگذریم که در ایران چون استفاده از رنگهای مختلف قیمت نهایی را بالا میبرد، گاها قید رنگی بودن سیمها را میزنند، مخصوصا در تابلوهای ساخت شرکتهای غیرمعتبر، این کار (یک رنگ ساختن تابلو) بسیار رایج است)
طبق استاندارد آیایسی، استفاده از این رنگ بندی برای جلوگیری از اشتباهات و اطمینان از عملکرد مطمئن سیستم در موارد زیر توصیه شده است:
- در رنگ روکش کابلها (cables)
- در سیمهای داخلی کابلهای چند سیمه (cores)
- باسبارها یا همان شینههای مسی (busbars)
- سایروسایل الکتریکی و عایقبندیها
همان طور که میدانید اصل استانداردهای IEC به طور وسیع در دسترس نیست و باید هر قسمتی را که میخواهید خریداری کنید و این کار را خیلی دشوار میکند. با این حال برخی از قسمتهای این استاندارد در کتابها و سایتهای مختلف انتشار یافته و میتوان به مفاد آن پی برد.
طبق استاندارد IEC استفاده از رنگهای زیر برای شناسایی فازها مجاز دانسته شده است:
- سیاه
- قهوهای
- قرمز
- نارنجی
- زرد
- سبز
- آبی
- بنفش
- خاکستری
- سفید
- صورتی
- فیروزهای
البته استفاده از رنگهای سبز و زرد به صورت جداگانه، تنها زمانی مجاز دانسته شده است که این رنگها باعث سردرگمی برای تشخصیص سیم زمین (که معمولا به رنگ زرد و با نوار سبز کشیده میشود) نشوند.
ترکیب این رنگها نیز مجاز دانسته شده است ولی رنگهای سبز و زرد نباید در هیچکدام از این ترکیبات استفاده شوند مگر برای سیستم حفاظتی.
برای مطالعه کامل به ادامه مطلب مراجعه کنید .